Over precies 2 weken stap ik in het vliegtuig en begint mijn year abroad.
Het begon allemaal 4 jaar geleden. Ik was tijdens een zomervakantie in Amerika en bezocht de "Ivy league" Universiteit Harvard in Boston. We kregen een rondleiding en ik was zo onder de indruk van de locatie, de mensen en het hele systeem van 'op campus wonen' dat ik besloot dat ik aan Harvard wilde studeren.
Al heel snel werd duidelijk dat Harvard het niet ging worden maar het idee van studeren in Amerika bleef.
2 jaar laten kwam ik via via kwam bij het Fulbright centrum terecht, een organisatie die leerlingen die net klaar zijn met 6VWO helpt om een jaar te gaan studeren op een universiteit in Amerika.
Mijn aanmelding bij het Fulbright vond ik al best veel werk; ik moest een essay schrijven, mijn ouders moesten een vragenlijst invullen, ze wilden al mijn cijferlijsten hebben vanaf de brugklas(!!!) en ik moest 2 leraren en nog een 3e persoon vinden om voor mij in het Engels een aanbevelingsbrief te schrijven.
Ook moest ik 2 toetsen doen: de TOEFL en de SAT.
Daarna werd je uitgenodigd voor een gesprekje op het Fulbright centrum en aan de hand daarvan zouden ze weten of je geschikt was voor het programma en zo ja, welke universiteiten er bij jou passen qua budget en eisen. Ik was best wel zenuwachtig voor dat gesprekje maar dat viel enorm mee!
Uiteindelijk kreeg ik een lijst met 10 universiteiten waarvan ik een top 4 moest maken, daar zou ik dan ingeschreven worden. Ik had vanaf het begin een voorkeur voor Roanoke vanwege de ligging (3 uur van Washington vandaan) en vanwege de super mooie campus omringt door bossen, meren en bergen. ik werd uiteindelijk op alle 4 de universiteiten aangenomen en kreeg van Roanoke zelfs de hoogste beurs!
Pluspunt van Roanoke was dat ik daar kon hockeyen. Want voor wie het niet kent, Op universiteiten heb je het fenomeen 'freshman 15' dat zijn de 15 pounds (7 kilo) die een freshman (1e jaars) aankomt in het eerste jaar. ik dacht, als ik daar nou gewoon ga hockeyen dan sport ik tenminste een beetje en compenseer ik het ongezonde eten wel redelijk. bovendien schijnt het sporten in amerika er heel anders aan toe te gaan dan het sporten in Nederland en het leek me ook wel leuk om dat een keer mee te maken. Nouu ik schrok me dood toen ik mijn trainingsschema voor de vakantie kreeg.. 6 dagen per week super serieus sporten, variërend van hardlopen, touwtjespringen, gewichtheffen etc, Dat heb ik natuuuurlijk perfect bijgehouden.. ;) Amerikanen nemen sport toch net iets serieuzer dan wij hier in Nederland want ik als Naarden A3 speler die 2 keer in de week trainde (als het uitkwam) moet nu 6 keer in de week 2 uur per dag gaan trainen (om 6 uur 's morgens) en ga flink worden afgestraft als ik het niet net zo serieus neem als dat zij dat doen. Nu al zin in haha!
Het hele inschrijfproces van de universiteit bleek nog veeel ingewikkelder te zijn dan dat van Fulbright dus daar had ik mijn handen vol aan. Met een beetje (boel) hulp van papa en mama heb ik dat uiteindelijk af kunnen ronden en kon ik door naar het leukere gedeelte. Het regelen van een huis en roommate is namelijk een hele happening. Je moet een vragenlijst invullen met vragen als; hoe laat ga je naar bed? ben je gelovig, en in welke mate? hoe erg ben je gesteld op een opgeruimde kamer? en sport je (ivm vroeg opstaan). naar aanleiding van ieders antwoorden maken ze matches. uiteindelijk kies je nog steeds gewoon zelf met wie je op een kamer wil maar hierdoor heb je wel meteen een overzicht van mensen die hetzelfde willen als dat jij wil. super goed dus. het kiezen van een huis en kamer gaat via een online portal waar de oudere jaars eerder in kunnen dan de freshmen waardoor er al veel vol is. Ik ben uiteindelijk in Bartlett hall terechtgekomen en deel mijn kamer met een Amerikaans meisje; Olivia. volgens mij allemaal heel erg leuk!
het wordt nog een uitdaging om al mijn spullen te vervoeren want je mag maar 23 kilo mee het vliegtuig in en ik heb al moeite met inpakken als ik een weekje wegga, laat staan een jaar.. maar goed dat er nog vanalles nagestuurd kan worden en dat mama in oktober al langskomt.
nu mijn vliegticket geboekt is en de uitnodigingen voor mijn afscheidsfeestje de deur uit zijn lijkt het allemaal wel heel erg dichtbij, eindelijk gaat mijn avontuur in Amerika dan echt beginnen. 18 augustus vlieg ik naar Atlanta en dan vanaf Atlanta naar Roanoke waar de assistent coach mij op komt halen. Ik kan niet wachten!
liefs, Emma
Het begon allemaal 4 jaar geleden. Ik was tijdens een zomervakantie in Amerika en bezocht de "Ivy league" Universiteit Harvard in Boston. We kregen een rondleiding en ik was zo onder de indruk van de locatie, de mensen en het hele systeem van 'op campus wonen' dat ik besloot dat ik aan Harvard wilde studeren.
Al heel snel werd duidelijk dat Harvard het niet ging worden maar het idee van studeren in Amerika bleef.
2 jaar laten kwam ik via via kwam bij het Fulbright centrum terecht, een organisatie die leerlingen die net klaar zijn met 6VWO helpt om een jaar te gaan studeren op een universiteit in Amerika.
Mijn aanmelding bij het Fulbright vond ik al best veel werk; ik moest een essay schrijven, mijn ouders moesten een vragenlijst invullen, ze wilden al mijn cijferlijsten hebben vanaf de brugklas(!!!) en ik moest 2 leraren en nog een 3e persoon vinden om voor mij in het Engels een aanbevelingsbrief te schrijven.
Ook moest ik 2 toetsen doen: de TOEFL en de SAT.
Daarna werd je uitgenodigd voor een gesprekje op het Fulbright centrum en aan de hand daarvan zouden ze weten of je geschikt was voor het programma en zo ja, welke universiteiten er bij jou passen qua budget en eisen. Ik was best wel zenuwachtig voor dat gesprekje maar dat viel enorm mee!
Uiteindelijk kreeg ik een lijst met 10 universiteiten waarvan ik een top 4 moest maken, daar zou ik dan ingeschreven worden. Ik had vanaf het begin een voorkeur voor Roanoke vanwege de ligging (3 uur van Washington vandaan) en vanwege de super mooie campus omringt door bossen, meren en bergen. ik werd uiteindelijk op alle 4 de universiteiten aangenomen en kreeg van Roanoke zelfs de hoogste beurs!
Pluspunt van Roanoke was dat ik daar kon hockeyen. Want voor wie het niet kent, Op universiteiten heb je het fenomeen 'freshman 15' dat zijn de 15 pounds (7 kilo) die een freshman (1e jaars) aankomt in het eerste jaar. ik dacht, als ik daar nou gewoon ga hockeyen dan sport ik tenminste een beetje en compenseer ik het ongezonde eten wel redelijk. bovendien schijnt het sporten in amerika er heel anders aan toe te gaan dan het sporten in Nederland en het leek me ook wel leuk om dat een keer mee te maken. Nouu ik schrok me dood toen ik mijn trainingsschema voor de vakantie kreeg.. 6 dagen per week super serieus sporten, variërend van hardlopen, touwtjespringen, gewichtheffen etc, Dat heb ik natuuuurlijk perfect bijgehouden.. ;) Amerikanen nemen sport toch net iets serieuzer dan wij hier in Nederland want ik als Naarden A3 speler die 2 keer in de week trainde (als het uitkwam) moet nu 6 keer in de week 2 uur per dag gaan trainen (om 6 uur 's morgens) en ga flink worden afgestraft als ik het niet net zo serieus neem als dat zij dat doen. Nu al zin in haha!
Het hele inschrijfproces van de universiteit bleek nog veeel ingewikkelder te zijn dan dat van Fulbright dus daar had ik mijn handen vol aan. Met een beetje (boel) hulp van papa en mama heb ik dat uiteindelijk af kunnen ronden en kon ik door naar het leukere gedeelte. Het regelen van een huis en roommate is namelijk een hele happening. Je moet een vragenlijst invullen met vragen als; hoe laat ga je naar bed? ben je gelovig, en in welke mate? hoe erg ben je gesteld op een opgeruimde kamer? en sport je (ivm vroeg opstaan). naar aanleiding van ieders antwoorden maken ze matches. uiteindelijk kies je nog steeds gewoon zelf met wie je op een kamer wil maar hierdoor heb je wel meteen een overzicht van mensen die hetzelfde willen als dat jij wil. super goed dus. het kiezen van een huis en kamer gaat via een online portal waar de oudere jaars eerder in kunnen dan de freshmen waardoor er al veel vol is. Ik ben uiteindelijk in Bartlett hall terechtgekomen en deel mijn kamer met een Amerikaans meisje; Olivia. volgens mij allemaal heel erg leuk!
het wordt nog een uitdaging om al mijn spullen te vervoeren want je mag maar 23 kilo mee het vliegtuig in en ik heb al moeite met inpakken als ik een weekje wegga, laat staan een jaar.. maar goed dat er nog vanalles nagestuurd kan worden en dat mama in oktober al langskomt.
nu mijn vliegticket geboekt is en de uitnodigingen voor mijn afscheidsfeestje de deur uit zijn lijkt het allemaal wel heel erg dichtbij, eindelijk gaat mijn avontuur in Amerika dan echt beginnen. 18 augustus vlieg ik naar Atlanta en dan vanaf Atlanta naar Roanoke waar de assistent coach mij op komt halen. Ik kan niet wachten!
liefs, Emma