ik ben inmiddels terug in Nederland en het lijkt ergens alsof ik nooit weg ben geweest.
omdat iedereen 24 uur na zijn laatste final de campus moet verlaten gingen er heel onregelmatig mensen weg. Ik moet zeggen dat het allemaal toch net even iets heftiger was om afscheid te nemen van mijn vrienden dan ik had verwacht.. dit was nog moeilijker dan het afscheid nemen van mijn Nederlandse vriendinnetjes in Augustus. van mijn vriendinnen in Nederland wist ik namelijk dat ik na een jaar weer terug zou komen terwijl ik nu geen flauw idee heb van wanneer (en of) ik mijn Amerikaanse vrienden weer zal zien.. het afgelopen jaar ben ik toch heel close geworden met een heleboel mensen en het voelt heel erg unreal om dan afscheid te nemen.
zeker omdat mama best wel laat kwam was de campus nagenoeg helemaal leeg.. gelukkig was Ally er nog en heb ik veel tijd met haar doorgebracht tot onze moeders kwamen. toen onze moeders en eenmaal waren hebben we nog 2 dagen met elkaar ontbeten wat ik heel leuk vond omdat mama dan ook Ally en haar Moeder eindelijk kon ontmoeten en ook een beetje leren kennen. ik heb namelijk wel thanksgiving bij Ally thuis gevierd en heb na New York nog een nachtje in haar huis geslapen. het is dan best gek om te bedenken dat mama ze totaal niet kende. toen we afscheid van ally hebben genomen hebben we ook mijn kamer helemaal leeggeruimd en alles in de koffers gepropt (naja niet echt alles, ik heb heeel veel dingen weggegeven/ weggegooid) de dagen daarna ben ik ook niet meer op campus geweest want we sliepen in een hotel en gingen naar de stad of de Mall om te eten, shoppen of gewoon om iets leuks te gaan doen.
mama had foto's gezien van toen ik mcAfee's Knob heb beklommen en wilde dat eigenijk ook wel heel graag doen omdat het er altijd zoo gaaf uitzag. Dus op de dag voordat we weggingen hebben we die hike gedaan. ik had hem al 2x eerder gelopen en wilde best een 3e keer want het is zoo gaaf en in Nederland heb je dit totaal niet. dus na 2 uur omhoog hiken kwamen we bij de top en hebben alle super cliché foto's gemaakt (en even uitgerust van de heftige klim) het was daarna zo'n 1,5 uur weer naar beneden. de rest van de dag lagen we helemaal uitgeput in bed want we konden amper meer lopen haha. maarja, we hebben het maar wel mooi gedaan!
de dag daarna gingen we naar huis, en man wat was het raar weer thuis te zijn. en saai. vooral saai. mijn Nederlandse vrienden studeren allemaal en wonen niet meer thuis. bovendien zijn ze allemaal druk met tentamens dus ik zie ze vrij weinig. daarom had ik vooral de eerste paar dagen eigenijk vooral heel erg heimwee naar Amerika. inmiddels gaat het veel beter en wen ik weer helemaal aan het leven hier maar het blijft een beetje saai. ik heb een super lange vakantie maar al mijn vrienden niet. ik ga vanaf volgende week dan ook maar weer werken om te tijd een beetje te doden en om lekker bij te verdienen.
dit jaar was echt ongelofelijk en ik heb fantastische mensen ontmoet en geweldige dingen meegemaakt. ik kan niet wachten om ooit weer terug te gaan en ooit deze mensen weer in real life te zien. maar tot die tijd ben ik super blij met FaceTime, iMessage, Snapchat, Facebook en Instagram.
A special shout out to my amazing field hockey team, you guys were the closest thing I had to a family the past year. i miss you all like crazy already! all of you just fully accepted me into the team and into your lives. every single one of you is so precious and I am so impressed with how hard you guys work and how dedicated to the game and each other you all are. playing field hockey was the best decision i made all year. i can't thank you enough for always having my back, accepting my flaws and being my family all year round. I wish you all the best ever and i can't wait to see you win ODACs next year. please don't die during preseason though. also, tell Banks she was wrong, i do not miss running for my life at 6 am at all.
Thank you Heather for an amazing second semester. I miss all our late night adventures and all the dance breaks. best roomies evah amiright!. Also, Kaylin you thought me how to eat in the most disgusting most american way ever and i don't know if i should thank you for giving me the ultimate american experience or despise you because I crave tator tots for breakfast now..
thanks everyone for the adventures, the tears from laughing, the experience and giving me the feeling like i was at home every time I walked over campus. can't wait to go back..
don't cry because it's over, laugh because it happened and realize how lucky you are, to have something that makes saying goodbye so hard!
( I can quote like a true southern belle now )
see ya later Noke
it's been real..
family on 3...
lots of love,
Emma